Suyun bir akışı var.
Akışın yönü, suyun da yönü oluyor.
Su, uyumlanıyor; direnmiyor. Akışı izliyor.
Zarafet, nerede durup nerede harekete geçeceğimizi bildiğimiz bir ölçülülüktür. Nerede susup, nerede konuşacağımızı bilmek de buna dahil…
Zarafette, olayların yönünü, gidişatı okumaya çalışır; ona göre uyumlanırız; ısrarcı olmayız.
İstediğimizde ısrar, bizi akışın yönünü görebilmekten alıkoyar.
Israr, serttir. Su, yumuşak, akışkan.
Israr, dirençtir. Su, esnek.
Israr, sabittir. Su, değişken.
Israr, korkulu. Su, cesur.
Israr, uyumsuz; su uyumlu.
Israrda düşünce vardır, plan vardır.
Su, acaba nereye aksam, ne yapsam diye düşünmez. Sadece izler ve akışı takip eder.
Zarafet eğitimlerinde üzerinde çalıştığımız konuların bir bölümünü, alışkanlıklarımız, eğilimlerimiz ve devamında esneklik ve direnç konuları oluşturuyor.
Direnç gösterdiğimiz yerleri fark edebilirsek, – ki alışkanlıklarımız bize hali hazırda bakacağımız yerlerin ipuçlarını gösterir – zarafete engel olan durumları tespit etmek daha kolaydır.
• Nerede, hangi koşullarda ‘ısrarla’ istediğimiz olsun diyoruz?
• Bir ortama girdiğimizde ya da daha girmezden evvel, varsayımlarımız ne durumda? Deneyime açık mıyız?
• Ya da bir ilişkiye şekil vermeye mi çalışıyoruz, yoksa olanı anlamaya mı?
• Kırmızı çizgilerimiz var mı? Gerçek mi?
Bir yerde ya da bir ilişkide, olanı gözlemlemek, anlamaya çalışmak güç verir insana.
İklimin farkında olmak, esnemeyi kolaylaştırır.
Israr, gözleri kapatır; zayıflatır.
Israr, zarafetten uzaklaştırır.
Su ise, güçlüdür. Gücü uyumdan gelir.
Su canlıdır. Akar. Yaşar.
Israr, durdurur.
Zarafet, canlıdır. Bu yüzden güçlüdür.
Dövüş sanatları ustalığıyla tanıdığımız Bruce Lee’nin tavsiyesidir:
“ Zihnini boşalt. Formsuz ol, şekilsiz ol.
Tıpkı su gibi..
Eğer suyu bir bardağa koyarsan, su bardağa dönüşür.
Eğer suyu bir şişeye koyarsan, su şişeye dönüşür.
Eğer suyu çaydanlığa koyarsan, su çaydanlığa dönüşür.
Su akabilir, aynı zamanda yıkabilir.
Su gibi ol dostum…“
