Fotoğraf: Elif Ömüriş
Kararlarımız sadece kararlardan oluşmuyor.
İnançlarımızı, alışkanlıklarımızı, öğrendiklerimizi, o andaki koşulları, önyargılarımızı, varsayımları, değerlendirmelerimizi de içeriyor.
Bu açıdan bakıldığında, “kararlarımız” yerine ‘kararlar’ ya da ‘değerlendirmelerimiz’ yerine ‘değerlendirmeler’ demek daha gerçekçi olabilir.
~•~
İşte aynı şekilde, görme sırasında bakılan yerde görülen ‘aslında olan’ olmayabilir. Ya da gördüklerimiz olandan ibaret olmayabilir.
Sadece olanı görmekten çok, inançlar ya da eğilimlerimiz neticesinde gördüklerimiz eksik ya da abartılı olabilir.
~•~
Zarafet, sadeliktir.
Yorumları bir yana bırakabilmektir.
Çıplak gözle bakma kabulüyle gelen bir özen, naifliktir.
İşte ancak o zaman, gördüklerimiz sıradan olmaktan çıkar.
~•~
Belki de,
Bir ağacın içinde bir ceylan,
Belki de,
Bir insanın içinde bir ağaç vardır.
#zarafeteğitimleri
Ali Alışır ‘Melez Ruhlar’
Modern zamanlar, böyle…
Telaş içerisinde, büyük bir hızla bir oraya bir buraya savrulmakla geçen zamanlar…
~•~
Pandemide olmak, pek fark etmiyor; zihnimiz de böyle…
Fiziksel olarak hareket alanımızın kısıtlı olması, içerisinin böyle olmasına engel olmuyor…
Zihnimizdeki koşuşturma, eylemlerimize yansıyor.
Yetişme isteği, geri kalmışlık hissi, yetersizlik duygusu gibi bizi oradan oraya savuran haller; hayatımızı sisli hale getiriyor.
Ali Alışır – Melez Ruhlar
Öte yandan, bu sis bulutunun içinde, yönsüz hallerimizle görünür olmak; anlaşılmak, iyi hissetmek istiyoruz.
Bir şeyleri yakalamak, tutabilmek, hatta -ironiktir- sabitlemek için savruluyoruz.
~•~
Bir an için sakince durabilmek bu sis perdesini aralamaya yetecekken, maalesef ihtimallerimizde bulunmuyor.
Oysa ki yavaşlamak, sis bulutlarını dağıtırken, “içeri” taze havanın girmesine imkan verir.
Taze hava, yeniler.
Yenilenmek, rahatça hareket edebilmek ancak sürüklenmemektir.
Tazelik, sabit kalmakta ısrar etmemektir.
Tazelik ve canlılık kendimizi çekiştirmediğimizde, savrulmadığımızda kendiliğinden olacak olandır.
Telaş, zarafeti gölgeler.
Zarafet, kaosun içinde sakince durabilenlerin ışığıdır.
~•~
Taze hava, yaşam verir.
Zarafet, yaşamın olduğu yerde görünür olur.
#zarafeteğitimleri
Su ve güneş, tüm canlılar için yaşamsal öneme sahiptir. Hayatta kalmak için gereken koşullardır.
Ancak nasıl ki su olmadığında yaşamın azaldığını görürüz; suyun ihtiyaçtan fazla kullanılması da benzer bir sonuca götürebilir bizi.
Gözlem yapabilmek; önce durmak ve ardından dikkatimizi durup baktığımız yerde tutabilmektir.
Dikkatimizi vermek, gerçekte ne olup bittiğini anlayabilmeye imkan verir.
Durabilmek, olanı mercek altına alabilmeye olanak tanır.
Özen, yaşadığımız yeri güzelleştirir.
Huzur verir, güven verir; bir şeylerin yolunda gittiği hissidir. Ilıman bir iklim gibidir.
